Het slachtoffer - een 44-jarige vrouw - was een vriendin en ex-collega van de vrouw. De vrouw had een vriendengroep in Rotterdam, door het slachtoffer ‘de 010-groep’ genoemd. Dit waren volgens de vrouw mensen met geld, macht en kennis, waaronder 2 psychologen. Hoewel het slachtoffer hen nooit in het echt ontmoette, wilde ze graag bevriend met hen zijn. Ze sprak de 010-groep alleen via de vrouw, die als tussenpersoon fungeerde en met hen telefonisch in contact stond. 

Als gevolg van de mishandelingen en het onthouden van eten en drinken is het slachtoffer opgenomen op de intensive care. Haar verwondingen waren zo ernstig dat ze volgens een arts mogelijk zou komen te overlijden. Op de dag van de zitting van 25 februari 2022 had het slachtoffer nog steeds last van klachten. Hierdoor kon zij nog geen begin maken met haar psychisch herstel. 

De politie vond geen enkele aanwijzing dat de 010-groep echt bestond. Een telefoonnummer en de e-mailadressen van leden, wijzen juist naar de vrouw. De rechtbank stelt daarom vast dat de vrouw zich in het contact met het slachtoffer steeds voordeed als een van de leden van de 010-groep.

Tbs-maatregel van de vrouw

Deskundigen stellen vast dat het gedrag van de vrouw is beïnvloed door een stoornis / een gebrekkige ontwikkeling. De rechtbank rekent de gebeurtenissen daarom in verminderde mate aan haar toe. Het risico op herhaling (recidive) is hoog. Deskundigen verwachten dat behandeling van de vrouw moeizaam zal verlopen, omdat zij zelf niet inziet wat er met haar aan de hand is. Volgens deskundigen heeft alleen tbs met dwangverpleging kans van slagen. De rechtbank volgt dit advies.

De rechtbank houdt bij de hoogte van de straf rekening met het feit dat zowel de vrouw als haar moeder de uitbuitingssituatie de rest van het leven van het slachtoffer wilden laten voortduren. De vrouw en haar moeder hebben hierbij geen enkel inzicht gegeven in de strafwaardigheid van hun gedragingen. Daarnaast hebben ze ook geen verantwoordelijkheid genomen voor hun handelen en hebben zij evenmin openheid van zaken gegeven.

De gebeurtenissen en de gevolgen daarvan voor het slachtoffer, zijn zo heftig dat alleen een gevangenisstraf daar recht aan doet. De straffen die de rechtbank oplegt zijn lager dan door de officier van justitie is geëist, omdat de rechtbank in hogere mate rekening houdt met de verminderde toerekeningsvatbaarheid van de vrouw en de hoge leeftijd van de moeder. 

De vrouw en haar moeder moeten 319.878,92 euro schadevergoeding aan het slachtoffer betalen. Verder moeten beiden 270.170,98 euro terugbetalen aan de Staat. Als zij dit niet doen, kunnen zij maximaal 1.080 dagen in hechtenis worden genomen.